Do zakupionego obiektu dołączony zostanie Certyfikat Autentyczności.
Wysyłka kurierska na terenie Polski GRATISOpis
Unikatowa fotografia artystyczna jednego z twórców polskiej fotografiki artystycznej słynnego lwowskiego artysty Henryka Mikolascha.
Sygnowana na papierze pod fotografią robiącą za passe partout. Tak sygnował często swoje prace Mikolasch.
Papier ten obecnie częściowo przysłonięty jest przez nowe passe partout ponieważ są na nim widoczne zabrudzenia i zaplamienia.
Wymiary: fotografia: 20 x 23 cm, całość z oprawą: 38 x 33 cm.
Stan dobry, lekko pofalowana fotografia, zabrudzenia na kartonie z sygnaturą do którego przyklejona górna krawędzią jest fotografia.
Wielka rzadkość. Fotografia klasy muzealnej.
Niewiele fotografii Henryka Mikolascha zachowało się do dnia dzisiejszego.
Unikat.
Henryk Mikolasch (ur. 9 grudnia 1872 we Lwowie, zm. 20 lipca 1931 w Tatarowie) – polski artysta fotograf i artysta malarz.
Był potomkiem znanych lwowskich aptekarzy, właścicieli największej lwowskiej apteki i drogerii „Pod Złotą Głową” – Piotra i Karola Henryka, zrezygnował jednak z prowadzenia rodzinnego interesu i obie firmy sprzedał przed pierwszą wojną światową. Jako młody człowiek zainteresował się fotografią i tej właśnie pasji poświęcił swoją przyszłość. Fotografował od 12 roku życia. W dziedzinie fotografii był samoukiem.
Ukończył studia na Uniwersytecie Lwowskim, uwieńczone doktoratem z filozofii (farmakologia i chemia).
Był wykładowcą i kierownikiem Zakładu Fotografii przy Wydziale Ogólnym Politechniki Lwowskiej. Był pionierem polskiej sztuki fotograficznej, autorem wielu prac teoretycznych. Wykształcił wielu znakomitych polskich fotografów. Był jednym z pierwszych polskich fotografów, którzy wykonywali fotografie barwne (jest autorem słynnego zdjęcia z 1910 roku pod tytułem Dziewczynka z morelami).
W kręgu jego zainteresowań były różne dziedziny sztuki, m.in.:
- malarstwo (malował akwarelą, był uczniem Juliusza Kossaka, Fałata i Stanisławskiego)
- muzyka (uczył się śpiewu w klasie Walerego Wysockiego w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego.
Był wielokrotnym uczestnikiem wystaw fotograficznych w kraju i za granicą (przed I wojną światową ponad 20 wystaw), zdobywcą wielu nagród w tej dziedzinie. Do 1910 roku odznaczony na wystawach fotograficznych w Amsterdamie, Paryżu, Wiedniu, Londynie i Budapeszcie. Zdobył złoty medal na I Wielkiej Wystawie Słowiańskiej w Wieliczce (1903)
W latach 1921–1931 wykładał na Politechnice Lwowskiej, gdzie kierował Zakładem Fotografii. Prowadził zajęcia na wydziale inżynierii lądowej i wodnej oraz architektonicznym. Prowadził ćwiczenia z fotografii dokumentarnej i artystycznej, optyki fotograficznej, procesów chemicznych i pozytywowo-negatywowych, estetyki obrazów fotograficznych. Wprowadził technikę bromoleju do wykonywania pozytywów.
Pisał artykuły popularyzujące sztukę fotograficzną. Zawierały one wskazówki dotyczące sztuki fotografowania i uczyły techniki fotograficznej. Był autorem trzech opracowań z dziedziny fotografii:
- Moja technika olejna i bromoolejna (1926),
- Sztuka wywoływania zdjęć fotograficznych (1931)
- Moja technika gumowa (1932 – wydana pośmiertnie).
- Polskie słownictwo fotograficzne (wraz z Józefem Świtkowskim).
- Album Fotografów Polskich (1905) z pracami fotografów-amatorów.
W 1903 został wybrany na prezesa pierwszego polskiego stowarzyszenia zrzeszającego fotografów – Klubu Miłośników Sztuki Fotograficznej (klub działał od 1891). Z jego inicjatywy Klub przekształcono w 1903 roku w Lwowskie Towarzystwo Fotograficzne, którego był honorowym prezesem. Był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie, jednym z pierwszych pięciu członków Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Z jego udziałem powstało czasopismo Wiadomości Fotograficzne. Był jurorem wielu wystaw fotograficznych, konstruktorem aparatów fotograficznych. Eksperymentował z technikami szlachetnymi. Popularyzował fotografię wśród młodzieży. Prowadził lekcje prywatne z zakresu fotografii i wykształcił wielu polskich artystów m.in. Janinę Mierzecką, Zbigniewa Bieniawskiego, Jana Neumana.
W 1910 został wybrany prezesem zarządu Galicyjskiego Towarzystwa Cyklistów i Motorzystów.
Wystawy indywidualne: 1926 Lwów, 1930 Lwów, 1930 Warszawa, 1932 Lwów – pośmiertna.
W 1973 roku w galerii Związku Polskich Artystów i Fotografików odbyła się wystawa Henryk Mikolasch i Jemu współcześni zorganizowana przez jego uczennicę Janinę Mierzecką.
Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
